Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012

"Και τα μυαλά στα κάγκελα..."

Η γειτονιά μας έχει κάγκελα, πολλά κάγκελα, πάρα πολλά κάγκελα.Μερικές φορές νομίζω πως ένας φυλακισμένος που θα θελήσει να ανάψει ένα κεράκι στο παρεκκλήσι της φυλακής , θα χρειαστεί να περάσει πολύ λιγότερα κάγκελα από όσα εμείς για να μπούμε στην εκκλησία της γειτονιάς μας.

Για κάποιον απροσδιόριστο λόγο οι περισσότεροι πρεσβύτεροι-αρχιμανδρίτες-λαϊκοί επίτροποι του Ναού του Αγ. Παύλου μόλις αναλάβουν τα καθήκοντά τους προσβάλονται από την ενδημική στην περιοχή μας πάθηση που ονομάζεται "ψύχωση του κάγκελου". Ο προσβληθείς από την εν λόγω πάθηση παρουσιάζει συμπτώματα "καγκελικής" μονομανίας , βρίσκεται μέσα σε καταστήματα σιδεράδων, μελετά σχέδια, καταστρώνει πλάνα για μια νέα περίφραξη και απαιτεί να τον προσφωνούν "Καγκελάριο".Έτσι ανά τακτά χρονικά διαστήματα μια νέα σειρά από κάγκελα προστίθεται στην κεντρική πλατεία της γειτονιάς μας.

Το εντυπωσιακό είναι πως τα περισσότερα από αυτά υπάρχουν απλώς για να υπάρχουν, για να κρύβουν τον ορίζοντα, για να δημιουργούν ένα παραπάνω πρόβλημα στα εμποδιζόμενα άτομα που προσπαθούν να διαβούν στους δρόμους της γειτονιάς και για να αποτελούν μια σταθερή πηγή κινδύνων για τα παιδιά που παίζουν στην πλατεία. Κατά τα άλλα τα ίδια αυτά κάγκελα δεν είναι σε θέση να εμποδίσουν την είσοδο κανενός κακόβουλου σε κανένα σημείο, υπηρεσία για την οποία θεωρητικώς (και μόνο θεωρητικώς δυστυχώς) έχουν στηθεί...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου